Hoi allemaal! Ik ben Frida. Frida Vos. Ik heb mijn nieuwe voor- en achternaam nu al ruim 4 maanden, net zoals mijn nieuwe baasjes, mijn nieuwe thuis, en mijn nieuwe huisgenoot. Ik moet toegeven dat het in het begin wel wennen was voor mij, ik kende niet veel van het binnen leven. De TV vond ik in het begin heel raar, ik heb die proberen uit te blaffen, maar dat lukt dus niet. Die nieuwe huisgenoot, de baasjes noemen deze Badu de poes, was in het begin heel bang van mij, terwijl ik zoooo lief was, ik snapte er niks van, maar ondertussen zijn we vrienden en kunnen we lekker achter elkaar aanrennen. Die Badu is wel altijd sneller als mij en kan overal bovenop, dus ik moet blijven oefenen .
Mijn nieuwe baasjes gaan heel graag met mij rondwandelen, ze doen mij dan een harnasje aan en een riem en dan zijn we weg. Dan gaan we overal rondkijken, en wat we niet allemaal tegenkomen… ik kijk mijn ogen uit, en wil eigenlijk overal dichterbij, dus in het begin trok ik mijn baasjes heel hard mee. We zijn daarom een paar keer bij Sedrick Vangronsveld van ‘Kwispeltherapie’ langs geweest. Wat een leuke vent! Ik mocht lekker rennen in zijn grote tuin, en hij heeft mij geleerd om meer naar mijn baasjes te kijken tijdens het wandelen, en zo trek ik nu veel minder hard aan de riem.
Af en toe gaan mijn baasjes allebei weg, ze zeggen dan dat ze gaan zorgen dat er brokjes voor mij gekocht kunnen worden. In het begin was ik heel bang dat ze misschien niet meer gingen terugkomen, en heb ik dingen gezocht om mijn zorgen op weg te knabbelen. Dit vonden mijn baasjes niet leuk, en ik schaamde me dan ook. Ik besef ondertussen dat mijn baasjes altijd terugkomen, en dat helpt om mijn knabbeldrang te beheersen, al is het soms nog sterker dan mezelf.
Laatst zeiden mijn baasjes dat we op vakantie gingen… hier had ik dus nog nooit van gehoord. Ik mocht mee en na een lange rit in de auto waren we opeens in een ander huisje met nog twee honden en veel mensen. En ik vond iedereen lief, dat is mijn beste eigenschap zeggen mijn baasjes, dat ik altijd voor alles en iedereen lief ben . We gingen dan met de hele groep naar de grootste zandbak die ik ooit heb gezien, en heel veel water dat op en neer ging en raar smaakt… Ik kon lekker rennen en spelen, ik vond het geweldig!
En zo wen ik lekker verder aan mijn nieuwe leventje, ik vind het prima zo! Ik hoop vurig dat al mijn vroegere vriendjes van het asiel zo een leuke thuis vinden, dikke poot, Frida Vos.
