Na een zeer bewogen oudejaarsavond (met alle voorzorgsmaatregelingen en gewapend met Adaptil), was ze terug bang van allerlei geluiden. Vooral gsm piepjes, geluiden van de straat en opnieuw voor harde regen en wind. We hadden het eerder overwonnen dus na 2 weken was het gelukkig terug voorbij. De eerste dagen heeft ze terug bij mij geslapen, wat is dat genieten… zo een herderskont in je gezicht want ze kent enkel de onderstebovenste lepeltjeshouding!

Geluiden van een gsm gaat de ene dag wel en de andere dag niet. In het begin was ze hier niet bang voor, vermoed dat ze een keer geschrokken is.

Honden tijdens een wandeling, kunnen steeds korter komen. 20 meter was voorheen al voldoende om hevig te reageren. Soms is er enkel lichte opwinding bij een afstand van minder 10 meter. De laatste tijd, als we terug zijn van een wandeling krijgt ze plots een hevige speelbui met haar bal, zowel binnen als buiten. Blij thuis te zijn? Spanning die er uit moet, zowel positieve als negatieve ontlading?

En dan… de plotse hevige hijgmomenten zijn voorbij! Ook het ijsberen in de tuin is bijna gedaan! Tournee generale! Zelfs de Adaptil niet moeten gebruiken… Heel soms drupt haar neus nog eens een keer hard? Voorheen ging dat gepaard met het hijgen…

Ze kan ondertussen chillen en lui zijn als de beste. Zeer luid gapen en lang zuchten, om vervolgens lang uitgestrekt de hele zetel in te palmen. Het voelde wel ‘raar´ toen ze voor de eerste keren bleef liggen en slapen terwijl ik vanalles in het huishouden deed. Ik begon net te wennen aan de velcrodog!

Eerder deze week bij een fysiotherapeut/acupuncturist geweest voor haar heupen en achterpoten. Door de lessen hondenmassage zag ik haar bijtrekken met haar rechtse voorpoot en stijfheid in haar rug. Ze heeft goede heupen maar zwakke achterpoten. Tot onze verbazing liet ze alle aanrakingen goed toe, zelfs enkele naaldjes waarvan ze heel rustig werd. Met het nodige huiswerk ga ik haar hiermee kunnen helpen!

De buurhonden blijven een werkpunt. Maar we blijven de kleine stapjes vooruit zien die ze maakt: meer oogcontact, zelf naar binnen gaan en steeds minder hevig.

Vandaag wordt ze trouwens 7 jaar. Love is all around!

Ik kwam vrijdagnamiddag wat spullen afzetten en mijn bestelling afhalen. Heel erg dubbel want ik mis het godverdomme hard… tot ik Nick hoorde roepen: Linda?? Linda!!! Toen hij zei: ´gij maakt een verschil zonder hier fysiek rond te lopen…´ Tja… dat moest ik even horen…

Jos en ik zijn een muzikaal benefiet aan het regelen, tvv van het asiel. Hopelijk snel meer nieuws!

Heel veel groetjes aan jullie allemaal van Lady Skippy, Fred en Linda