Dag Jos,

Het heeft te lang geduurd, maar hier ben ik dan toch eindelijk.

Na mijn verblijf in het pleeggezin van Ingrid en Lode ben ik ondertussen al heel goed gewoon bij mijn nieuw baasje.

Ik ben op controle geweest bij de dierenarts in Wiemesmeer. Hij was heel tevreden over mij. Mocht het nodig zijn kan ik bij hem altijd terecht.

Bij mijn adoptiegezin vind ik het superfijn en wordt ik heerlijk verwend. Op tijd en stond lekkere brokjes, mijn vleesjes, op tijd en stond mijn drankbakje gevuld, en natuurlijk ook al eens wat snoepjes. Heerlijk.

In onze tuin heb ik alle ruimte om mij uit te leven en ook de wandelingen met mijn baasje door de vrije natuur vind ik heerlijk. Als ik gedurende de dag mijn boodschappekes buiten gedaan heb en mijn verkenning in de tuin lang genoeg geduurd heeft roep ik even… woef woef… dan mag ik meteen veilig weer naar binnen.

Dat mijn baasje soms alleen en zonder mij de deur uit gaat vind ik niet zo fijn, maar daar moet ik ook nog aan wennen zeker…  Het allerfijnste vind ik de momenten dat mijn baasje heel dicht bij mij is. Knuffelen kan ze als de beste en vooral ’s avonds in de zetel vlei ik me heel dicht bij haar.

Soms wordt mijn baasje elders verwacht en als ze dan voorziet dat het te lang zal duren voor ze naar huis komt, mag ik even bij mijn vriendjes van mijn pleeggezin. Ook dat vind ik fijn, en ook daar voel ik mij nog altijd thuis.

Ja Jos, ik heb nu een superfijn leven en wil jou bedanken dat je er voor mij was op de moeilijke momenten ! Maar in deze thuis wil ik nu met veel plezier voor altijd blijven !

Groetjes, een knuffel en dankbare poot van Nora (Wanda).