Dag Jos , Selma en ieder die zich heeft ontfermd over onze Milo (onze cockerspaniël ,
Nooit hadden we gedacht dat een hondje, gehaald uit een dierenasiel zoveel vreugde kan bezorgen in ons gezin.
Bedankt voor jullie coaching om dit te verwezenlijken.
Als we terugkijken op zijn voorgeschiedenis, geboren in Hongarije, verblijf bij een broodfokker, verblijf bij gezin, dan dierenasiel, heeft dit traject zijn karakter niet geschaad, vermoedelijk heeft hij tijdens elk verblijf toch een grote portie liefde en vriendschap gehad.
Vrolijk, geduldig, enthousiast, lief, enkele eigenschappen die maken dat hij zijn plaatsje veroverd heeft bij ons thuis, maar ook bij de geburen en vrienden. Een minpuntje…tja af en toe een “hoekje af” maar dat maakt hem soms verrassend grappig! En op het randje af menselijk…
De eerste periode had hij het moeilijk met verlatingsangst, intussen is dit probleempje voorbij. Hij beseft blijkbaar dat zijn baasjes steeds terugkomen.
Grappig was ook toen ik tijdens een wandeling met hem , een uitnodiging kreeg om naar de renovatiewerken in de kerk te komen kijken. Een beetje benauwd ben ik met onze Milo dan maar binnen te gaan, hopend dat hij geen visitekaartje tegen een pilaar zou achterlaten en niet teveel zou blaffen in deze ingetogen ruimte, maar neen… bij elke stap werd hij devoter en kreeg hij )bijna een aureooltje boven zijn hoofd, en fier dat ik was!
We houden ons ook aan jullie raadgevingen om hem veel te laten snuffelen tijdens de dagelijkse wandelingen, voor hem is dat blijkbaar hetzelfde als een krant lezen, en inderdaad hij neemt heel de media door tijdens zijn tochtjes.
Veel groetjes van ons en een flinke poot van Milo,