Hier ben ik weer,

Jullie trouwe vriend Mexx.

Je ziet het misschien, maar mijn snuitje wordt grijze en grijzer. Ik ben dan ondertussen ook al 15 jaar

Opstaan kan ik jammergenoeg niet meer zelfstandig, maar mijn baasjes zorgen ervoor dat ik op tijd en stond naar de frisse lucht kan om mijn behoeftes te doen.

Ook het wandelen lukt niet meer goed. We gaan wél nog dagelijks een wandelingetje doen, maar ik geef goed aan wanneer ik terug naar mijn mandje wil en wil rusten.

Ik krijg nu ook speciale medicatie voor mijn artrose en mijn allergieën, die ervoor zorgen dat ik geen pijn en geen jeuk heb.

Zo, heb ik jullie weer even op de hoogte gebracht van mijn lui lekker leven hopelijk vergeten jullie mij niet, want dat doen we omgekeerd ook niet. Bedankt voor alle goede zorgen in het asiel.

Pootje,

Mexx