Dag Jos en andere medewerkers van het asiel,

Ondertussen zijn we een half jaar verder dus even een kleine update over
Max.

Hij stelt het prima hier in Turnhout, nog steeds een voorbeeldige
huishond, zoals hij eigenlijk vanaf dag 1 geweest is.

De eerste dagen heeft hij vooral in de veranda en tuin doorgebracht
wanneer ik niet bij hem kon zijn maar al snel bleek dat hij zich heel
goed aanpaste aan zijn nieuwe leefomgeving en zo sliep hij na enkele
nachten ook gewoon binnen in de living, waar hij nu nog steeds slaapt.
Overdag kan hij naar buiten wanneer hij wil, het hondenluik begreep hij
ook vlug en maakt hij nu dankbaar gebruik van. Verder heb ik hier een
hele rustige en relaxte hond in huis die nergens aan komt en zich ook
perfect gedraagt als hij alleen thuis is. Enkel heeft hij zichzelf
aangeleerd om in de zetel te gaan liggen als ik weg ben, ook al weet hij
heel goed dat dit eigenlijk niet mag. We werken nog aan een oplossing,
momenteel doen 2 stoelen dienst als blokkade. Gehoorzaamheid gaat heel
goed, de basiscommando’s zijn helemaal onder de knie. Na de winter gaan
we eens kijken of flyball iets is voor hem. Ik denk het wel want zijn
oranje balletje is onmisbaar voor hem, de hele dag loopt hij er mee
rond. Ook als ik bezoek heb, gaat hij dadelijk zijn balletje erbij halen
en vragen om te spelen. Naar onbekenden reageert hij trouwens heel
rustig en sociaal (beetje heel erg on-Appenzeller, maar beter dit dan
slecht gedrag). Dit had ik helemaal niet verwacht, na de verhalen over
zijn terreur bij jullie in het asiel.

Wandelen doen we dagelijks, op werkdagen is het ’s morgens een klein
rondje en dan ’s avonds een half uurtje of wel eens wat langer, zeker nu
de dagen terug langer worden. In het weekend hebben we meer tijd en gaan
we voor de lange wandelingen van 2 uur of meer. We hebben ook al een
paar tochten van +/- 20 km gedaan. Waar het kan loopt hij los, in
praktijk loopt hij dan even een paar keer heen en weer en komt dan
spontaan naast mij lopen. Dit gaat allemaal heel goed, zolang we geen
andere honden zien. Andere honden passeren blijft Max zijn grootste
probleem, dan vergeet hij alles en iedereen en heel zijn goede opvoeding
en heeft hij alleen oog voor de andere hond. Gelukkig is het enkel
spelen dat hij wil, maar niet elke andere hond denkt hetzelfde hierover.
Ook hieraan werken we nog aan de beste oplossing. Misschien in de
toekomst een speelkameraadje erbij voor hem, wie weet.

Autorijden vindt hij de Max, hij doet niets liever dan overal mee naar
toe gaan, hij zit heel rustig en meestal gaat hij meteen liggen. Zo gaat
hij meestal met mij mee naar de bestuursvergaderingen van de
Sennenhondenclub en we zijn ook al een paar keer gaan logeren, ook hier
is hij overwegend rustig en legt zich meteen naast mijn stoel of onder
de tafel.

Kortom, Max is een geweldige hond die het super doet en die duidelijk
ook heel erg blij is in zijn nieuwe omgeving. Hoewel ik al 25 jaar
ervaring heb met het ras en ondanks zijn verleden, durf ik nu toch wel
te zeggen dat Max de gemakkelijkste Appenzeller is die ik ooit had. Toen
ik hem eind augustus meenam, had ik wel vertrouwen in dat het zou lukken
met hem, maar ik had nooit verwacht dat het zo vlot zou gaan.

Groetjes vanuit Turnhout

Annika en Max