Hallo Jos en dierenvrienden uit Genk,

Hier Junior aan het apparaat. Ik hoop dat jullie mij nog kunnen herinneren, ik was die flinke Border Collie die steeds gefixeerd was op de bal.
Nu was is misschien niet de juiste omschrijving, want als ik een bal zie, gaat mijn hartje nog steeds wild tekeer, mijn staartje mooi de hoogte in en wil ik niets liever dan enkel mijn aandacht vestigen op dat ronde ding. Maar de baasjes leggen steeds na een tijdje de bal weer weg zonder dat ik zie waar die naartoe gaat. Ik vind dat allemaal een beetje verdacht, want als de deur weer open gaat, snuffel ik de hele omgeving af. Echter steeds zonder resultaat. Ik geloof dat ze kunnen toveren. Ik hoor mijn vrouwtje en baasje ook altijd zeggen dat ik wat rust moet krijgen in mijn hoofdje en dan spelen we leuke zoekspelletjes met snoepjes of rennen we door de tuin achter de frisbee aan. Zo vergeet ik al snel dat er een bal was. Uiteraard moet ik ook af en toe rusten en dan ga ik heerlijk in de tuin in de schaduw van de bomen liggen. Zalig gewoon!
Mijn fysieke conditie is ondertussen ook weer helemaal op peil, echter is het momenteel veel te warm om grote tochten te doen en houden we de rondjes wat korter. ’s Morgens en ’s avonds doen we een 5-tal kilometertjes en tussendoor luier ik overal wat rond. In de zetel, in de tuin, bij de dochter op de kamer, enfin… het huis behoort mij toe en iedereen is altijd opgetogen en blij als ze mijn snoet door het deurgat zien komen.
Eten doe ik ondertussen als een echte bourgondiër, de voeding die ik hier krijg is speciaal geselecteerd voor een betere en snellere spieropbouw en bevat allerlei soorten vlees, tal van ingewanden en vis. Waar het vroeger uren duurde eer ik mijn kom leeg had, is ze nu op een wip leeg. Bovendien krijg ik na elke wandeling, kambeurt of prestatie heerlijke snoepjes met paardenvlees, oregano of snoepjes met gember en insecten. Die laatste klinken misschien niet zo verleidelijk, maar smaken doen ze echt heerlijk.

Ondertussen heb ik de afgelopen 6 maanden een stukje van de wereld gezien. Duitsland, Frankrijk, Nederland, Luxemburg en België? Van de steile paden in de Ardennen of de Eifel naar het vlakke zanderige strand. Overal heb ik mijn pootje kunnen lichten en mijn sporen achtergelaten voor andere honden.
Het leuke van zoveel plaatsen te bezoeken is de aandacht die ik krijg van iedereen waar ik kom. Allemaal vinden ze mij een schatje en willen ze mij aaien en dat vind ik zalig. Enkel andere honden, daar ga ik niet zo goed mee om. Hoewel ik eerlijk moet zeggen dat ik sinds kort een jong Border Collie teefje heb weten strikken. Mijn Don Juan gehalte is er niet op achteruit gegaan. Als ik haar zie, steek ik mijn borst vooruit met mijn staart en oortjes recht omhoog. Die fiere houding en mijn statige tred kan ze niet weerstaan, ze valt in zwijm en geeft me likjes en kusjes.

Zoals je kan zien, gaat het met mij echt super goed, zou ik echt uren kunnen blijven doorgaan om elk avontuur tot in het kleinste detail uit de doeken doen, maar ik vrees dat mijn pootjes te hard gaan afzien op die kleine knopjes en ik dan minder kilometers kan wandelen.

Zo Jos, ik ga jullie nu laten. Het is bijna tijd voor mijn avond work-out en die wil ik voor geen geld in de wereld missen.
Doe ze ginder allemaal de groeten van mij en geniet nog van de plaatjes in bijlage.

Wiggling tale en een stevige poot,
Junior