Hallo Jos en andere dierenasiel vrienden,

Hier Junior aan het toetsenbord. Man is dit moeilijk, ik snap niet dat mijn tweebenige vrienden zo snel hun pootjes over die blokjes laten glijden. Ach nog even doorzetten.

Gisteren was het een week geleden dat ik van jullie afscheid nam om mij te ontfermen over mijn nieuwe gezin. Eerst had ik er wat moeite mee, ze staken me in een ijzeren kooi, met van die grote zwarte rubberen dingen onder die ronddraaien. Baasje noemde dit auto of zoiets. Best wel iets leuks, want al snel vond ik dit geweldig. Heerlijk warm en droog zag ik de wereld aan mij voorbij gaan. Wat een avontuur zeg.
Na een half uurtje allerlei gekke dingen te hebben gezien, was het tijd om mijn nieuwe nestje te betreden. Alles lag al klaar. Nieuwe mat, knuffelzacht dekentje, snoepjes en twee nieuwe kommen waar mijn brokjes en water in moeten. Geweldig! Knuffel links, likje rechts, de spotlights op mij gericht. Eindelijk een warm nestje waar ik de nodige aandacht krijg.

‘s Middags was het zover, mijn nieuwe gezin trok de wandelschoenen aan, opende de koffer en in een wip zat ik erin. “Man wat is die nog lenig“: hoorde ik die kleine meid zeggen.
Eens gezeten ging de koffer weer toe en gingen we weer op pad. Ooooh wat spannend… ik was echt nieuwsgierig, zo uitgelaten dat ik dat kleine meisje wel de hele weg likjes heb gegeven en zij maar lachen.

Oei, de auto vertraagt. Wat is dat hier! Zo’n groot bos… wauw! Hier kan ik mijn pootje wel heel erg veel oplichten, dacht ik. Plots ging de koffer open en mocht ik al eens gaan snuffelen. Mmmmhhhh, de geur van vrijheid, zalig!
Ik heb die dag rondgecrossed in de bossen, wat was dat fijn. Ik werd er zelf wat moe van.

‘s Avonds moest ik in een regenkamer, ik had me een beetje laten gaan in het bos en zag er niet zo netjes meer uit. Aaaah, lekker zo’n massage. Snel nog even mijn lokken droogblazen met de stormmachine en daarna mocht ik zelf een leuk plekje uitkiezen om te liggen en samen met mijn baasjes naar een lichtgevend raam kijken. Hoe grappig.
Gedurende de nacht mocht ik mee naar boven, mijn mensjes trokken allemaal een andere pels aan en kropen in een grote mand. Tja… dan maar met z’n allen erin zeker? Iedereen nog wat goedenacht likjes verkocht en toen werd het zwart.

Zo gaat het nu ondertussen iedere dag. Plasje in de ochtend, daarna in de tuin kijken hoe vrouwtje de konijntjes verzorgd, dan wat frisbeeën, hapje eten, binnen nog wat spelen, grote wandeling doen, pootjes proper maken, pelsje laten kammen, beetje spelen, hapjes doen, naar het lichtgevende raam kijken en met z’n allen de grote mand in.

Jos, je gelooft het nooit maar ik ben hier dolgelukkig. Ik speel zelf met een speeltje als ik flink heb gegeten en kan er ook al op tijd mee stoppen zonder dat ik erdoor geobsedeerd ben.
Je hebt me echt het perfecte nestje cadeau gedaan. Na 9j eindelijk een top kerst.

Nu ga ik jullie laten, mijn pootjes beginnen te branden van zo snel op die blokjes te moeten duwen. Geef iedereen een dikke lik van me.
Oh! Juist, ik stuur je ook nog enkele beelden door.

Vele likjes en een dikke woef,
Junior