Hoi ik ben Jay. Op 6 december 2022 kwam ik als pup van 6 maanden terecht in het dierenasiel onder de naam Jason. Als je aan de mensen daar zou vragen om mij te omschrijven zouden ‘energiek’ en ‘springerig’ woorden zijn die vaak terugkomen. Gelukkig konden de mensen daar snel voorbij mijn druk gedrag kijken en zien dat ik ook heel lief ben.

Ik werd er goed verzorgd en mijn aandachtspersoon Kevin kwam ook geregeld langs maar er waren véél te veel prikkels voor mij. Na 12 maanden kwamen Leroy en Pieter op bezoek en het klikte meteen. Jos en Selma hadden ons gematcht en wat hebben ze dat goed gedaan. Pieter en Leroy hadden al ervaring met adoptie en herdershonden dus dat zat al goed. Om zeker te zijn van een goede start bij hun moest ik wachten tot februari want dan konden ze 2 weken verlof nemen voor mij.

Ik moest dus zes weken wachten maar elk weekend kwamen ze op bezoek om te spelen of te wandelen en steeds lieten ze een geurdoek achter voor mij. Ik ben ook eens bij hun op bezoek geweest om te kijken of het mij er zou bevallen. Zo leerden we elkaar al goed kennen in de aanloop naar de adoptie en dat heeft alleen maar geholpen.

Het was voor iedereen ongeduldig uitkijken naar 1 februari. De autorit was spannend maar eens daar voelde ik me dadelijk thuis! Uren lagen we samen te knuffelen en te dutten in de zetel ( en dat is eigenlijk nog niet veranderd).

Het contrast met het asiel kon niet groter zijn. Ik heb er rust gevonden en dat merk je aan mij, ik lijk wel herboren.

Natuurlijk moet ik nog veel dingen leren, maar we mensen van het asiel waren zo lief om een gedragstherapeut aan te bieden aan Pieter en Leroy om hun hierbij te ondersteunen.

De trainingsnoepjes gaan er vlotjes in en elke dag leer ik bij.

Mijn plaatsje in het asiel was al snel weer ingenomen en ik hoop dat Kevin er weer een vriendje heeft gemaakt om te ondersteunen.

Dankjewel aan iedereen die in mij is blijven geloven en het asiel gesteund heeft. Dankzij jullie heb ik eindelijk mijn gouden mandje gevonden!