Felien

Dag Jos,

Ondertussen is Felien 3 maanden bij ons thuis en wat een verandering heeft ze ondergaan! Felien bloeit stilaan open en durft meer en meer zichzelf zijn. Ze toont haar karakter en wat een schat dat ze is! In het begin heeft ze enorm veel moeite gehad met Alessio en blafte of gromde ze continu op hem maar ondertussen is dat helemaal verdwenen. Felien en Alessio zijn al dikke maatjes en ik zie dat ze een soort van respect voor hem heeft. Ze luistert zelfs een beetje beter naar hem als naar mij, misschien zit angst daar nog voor iets tussen maar dan nog is dat helemaal oke. De band tussen Felien en mij voelt ook anders, er is veel liefde en ik geef haar meer knuffels en kusjes. Als ze bang of onzeker is van iets dan zal ze eerder naar mij toekomen en haar lijfje tegen mij aanduwen.

Ze is een tikkeltje koppig, dat was voor Alessio nogal wennen maar ik vind het geweldig hoe ze haar karakter durft tonen. Ze begint af en toe ook al eens streken uit te halen. Zo durft ze al eens een sok pikken uit de wasmand of op andere manieren aandacht te vragen. We leren haar ook beter begrijpen en spelen al vaker met haar of proberen haar bevelen zoals ‘zit’ en ‘pootje’ aan te leren. Als Alessio op het werk is en we met ons tweetjes alleen zijn, vertel ik haar over mijn dag (handig want door beroepsgeheim kan ik niet te veel tegen familie of vrienden vertellen). Ze kan dan ook langs me komen liggen terwijl ik dan babbel en bijvoorbeeld de was plooi.

Ze luistert echt heel goed naar ons en begrijpt ook goed wat we bedoelen. We hebben ook meer begrip voor haar karakter waardoor zij ook sneller zal toegeven als we haar bijvoorbeeld naar haar bed sturen. We voelen ook echt haar dankbaarheid en ze laat ook veel “toe”. Als we zijn gaan wandelen bijvoorbeeld, zal ze aan de deur blijven zitten tot  haar harnas uit is en alle 4 haar pootjes zijn gekuist om dan, na onze “go” pas naar de living te lopen. Dat hebben we haar niet bewust aangeleerd maar kwam een beetje vanzelf.

Ook met bezoek doet ze het super goed. Als ze ziet dat wij de mensen verwelkomen, zal zij ook gaan snuffelen en wordt ze er vaak zelf ook blij van. Wanneer er te veel volk is, dan gaat ze wel eens naar haar veilige plek in haar mand om op haar gemakje te zitten, wat we ook helemaal oke vinden.

Het enige waar we samen (en ook met Riet) nog aan moeten werken is het wandelen. Wanneer ze andere honden tegenkomt op de wandeling, of soms mannen maar dan voornamelijk in zwart gekleed, dan kan ze nog helemaal haar kluts kwijt raken en luistert ze slecht. Het voorbij honden wandelen die in een voortuin zitten, gaat wel al veel beter omdat ze die ook van tevoren al weet wonen, maar een hond op wandel kruisen bijvoorbeeld is nog moeizaam.

Gelukkig is er nog alle tijd van de wereld voor verbetering en merken we dat ze haar best doet.

Ik moet ook even zeggen dat de samenwerking met Riet echt een zaligheid is en dat we heel dankbaar zijn!