Django
Kan met andere honden: Nee
Kan met katten: Ja
Kan op een appartement: Nee
Kan met kinderen: Ja, vanaf 12
Mijn naam is Django, en ik ben de liefste hond van de hééééle wereld…
Tenminste, dat zeggen mijn opvangmama en opvangpapa…
Ik ben een kruising van 5 jaar en 9 maanden oud. Mijn leven heeft nogal een hobbelig parcours afgelegd. Ik werd al twee keer in beslag genomen. De eerste keer samen met twee andere honden, maar we werden door de politie teruggegeven aan onze eigenaar. Maar niet lang daarna werden we alle drie doorgegeven aan andere mensen. In mijn geval waren dat mensen bij wie ik regelmatig in een kleine, vuile bench moest zitten. Geen fijne plek… En daar werd ik voor de tweede keer in beslag genomen. Maar deze keer hoefde ik niet meer terug. Nu gaat Dierenasiel Genk op zoek naar mijn échte soulmates!
Toen ik in het asiel terecht kwam, vond ik iedereen meteen lief. Tja, zo ben ik nu eenmaal: een lieve loebas. Maar ik vond wel veel dingen eng… Elk geluidje of beweging deed me opschieten, en dan kreeg ik een “tic nerveux”. Ik begon al blaffend rondjes te draaien, helemaal over mijn toeren. Ik nam misschien wel even rust hier en daar, maar eigenlijk was het bijna continu, want er was in het asiel altijd wel iets om van te schrikken… Ik viel zelfs af van de stress. Ik werd daarom met spoed in een opvanggezin geplaatst. En daar viel de asielstress helemaal van me af, en bloeide ik open! Euhm, nadat ik wel eerst twee dagen heb bijgeslapen…
Ik had daarbij wat extra hulp nodig om rust te vinden en daar krijg ik nu pilletjes voor, maar de dokter heeft gezegd dat we dit in de toekomst kunnen gaan afbouwen als ik van alle stress af ben.
Ik kan nu, na een maand bij opvangmam en -pap, eerlijk zeggen dat ik een heel gelukkige hond ben. Ik geniet echt van het leven! Ik doe niks liever dan knuffelen, en op mam haar schoot liggen! Als ik me dan zo laat vallen op haar, puft ze het soms uit alsof ik zwaar ben, of een grote hond of zo… Maar ik weeg zeker en vast niet meer dan 10 chihuahua’s. En chihuahua’s zijn toch niet zwaar hè? Da’s mijn “dog math”… Maar binnen de 10 seconden snurk ik al, dus dan kan ze toch niet meer weg! Ha!
Oh en buiten in de tuin ben ik ook heel graag! Dan krijg ik soms de zoomies, en rollebol ik door het vers gemaaide gras. Maar met speeltjes of knuffeltjes weet ik niet zo goed wat ik moet doen. Ik ben liever zelf het knuffeltje… Geluiden kunnen me wel nog steeds laten blaffen, maar dan heel eventjes, totdat ik mam of pap hoor zeggen dat het OK is. Rondjes draai ik bijna nooit meer.
Ik kan ook al heel flink 4 uurtjes alleen zijn, als mam en pap werken zijn. Ze hebben een ritueeltje waar ik het prima mee doe: ze komen net voor ze vertrekken eventjes 10 minuutjes met me knuffelen, zodat ik al bijna weggesoezeld ben, dan geven ze me een knabbeltje, en dan merk ik nauwelijks dat ze gaan. En als mijn knabbeltje op is, begin ik aan mijn ochtendsiësta, en word ik pas wakker als ze weer thuis zijn! Flink hè! Dat zeggen mam en pap toch…
Ik weet dus ondertussen echt wel wat ik zoek: mensen die graag bij mij willen zijn, want ik ga ongelofelijk graag bij hén willen zijn. Mensen wiens idee van een topavond is: lekker op de zetel voor de tv tegen elkaar aan liggen, en in slaap vallen nog voor de begingeneriek voorbij is. Mensen die me nog steeds willen geruststellen als ik iets eng vind. Mensen bij wie ik nooit meer weg moet.
Dus als jij op zoek bent naar de liefste hond van de héééééééle wereld, dan ben ik jouw Django!
