Wij hebben in mei Jetty geadopteerd. Wij noemen haar nu Nickie, genoemd naar Nick Fury. Ondertussen is ze 9 weken bij ons, hier een kleine update.

De eerste weken was ze inderdaad heeeel schuchter en bleef ze in haar krabton zitten. Ze liet zich daar wel aaien door ons maar dat was het dan ook. Als ze eruit was en we naar haar toe gingen om te aaien, schoot Nickie meteen weer in haar krabton. En als we aaiden verschrok ze zich soms toch nog en sloeg dan met haar pootje op ons (wel zonder nageltjes dus niet met de bedoeling om ons echt pijn te doen).

Maar de laatste tijd merken we dat ze zich meer en meer op haar gemak begint te voelen bij ons. Ze loopt niet meer weg als we er naartoe gaan om te aaien, laat zich serieus goed kriebelen, komt al eens naar ons toe als we ‘s avonds in de zetel liggen, springt op alle vensterbanken, neemt snoepjes aan uit onze hand, ..

Met onze andere kat Lizzy is het geen dikke liefde maar het gaat wel. We hebben hen rustig aan elkaar laten wennen en niets geforceerd. Ik denk dat Nickie wel heel graag vriendjes wil zijn, maar andersom niet echt. In het begin blaasde en miauwde Lizzy veel op Nickie maar daar bleef het ook wel bij. Ik denk dat Nickie al lang blij is dat Lizzy haar ander oogje er niet uit krabt 🙂 En nu laten ze elkaar gewoon met rust wat wij helemaal oké vinden.

Haar toegenaaid oogje ziet er ook al veel beter uit! De korstjes zijn weg en er is nog 1 draadje over. Het enige dat niets veranderd is sinds het veeeelll en luid miauwt gelijk een oud straatkatje 🙂 we denken dat dit komt omdat ze graag naar buiten zou willen gaan. We hebben haar bewust langer dan de 6 weken binnen gehouden omdat we echt wilden dat ze zich eerst goed zou voelen bij ons zodat ze zeker steeds naar huis zou komen. Maar ik denk dat we in de loop van volgende week de schuifdeur naar de tuin gaan open zetten.

Heel veel groetjes,

Evelien & Kevin