Morgen en week geleden haalden wij Symi, nu onze Babs, bij jullie en brachten haar mee naar huis.

Na een weekje al een beetje haar thuis. 

We wisten niet hoe het ging verlopen omdat Babs(Symi) al even bij jullie was en een beetje onderhevig was aan stress.

De rit in de auto naar huis verliep heel rustig ondanks ze niet graag in de bench ging gezien haar verleden.

De eerste dagen was ze wat afwachtend ging ze voorzichtig op verkenning en gaan ze veel schuilen op een voor haar veilige plek.

Soms moesten we heel hard zoeken om haar te vinden in huis.

We lieten haar met rust en lieten haar voelen dat niets moest.

Na enkele dagen kwam ze spontaan meer en meer uit haar schuilplaats en ging ze op verkenning in iedere ruimte van het huis.

Morgen is ze nog maar een weekje bij ons en wil ze van ons heel veel aandacht en zijn haar speeltjes al allemaal goedgekeurd en uitgetest.

Ze komt uit zichzelf knuffels vragen en kopjes geven, maakt zich vele plaatjes in het huis eigen, helpt met thuiswerken overdag bij de laptop en s’avonds bij de tv is de hoek van de zetel altijd bezet.

Van stress is op dit moment weinig te merken.

Soms durft ze nog wel eens opschrikken van geluiden die ze niet kent of als er iemand een plotse beweging maakt te dicht bij haar.

Maar voor de rest gaat het super met haar.

Wij zijn heel blij de stap naar adoptie te hebben gezet nadat onze trouwe vriend en huisgenoot Garfield ons na 17 jaar heeft moeten verlaten. Hij was erg ziek.

Thuis is al iedereen weg van onze Babs.

Alsof ze er altijd is geweest.

Marc, Katty, Lauren en Senne