Atlas
Hey, Atlas hier! Vorige week ben ik ineens meegenomen door 2 onbekenden die mijn baasjes blijken te zijn. Ik vind het opzich niet erg, ze zijn heel lief tegen mij en ik probeer dat ook tegen hun te zijn. Mijn energie, waar ik meer dan genoeg van heb, kan ik altijd kwijt in de tuin of met het speelgoed dat hier allemaal voor mij klaarlag. Alleen krijg ik het gevoel dat zij mijn tandjes niet zo fijn vinden, knuffelen vinden ze veel aangenamer maar dat doe ik ook graag. Ik voel me hier helemaal op mijn gemak, mijn nieuwe vriendjes nemen mij mee naar spannende nieuwe plaatsen maar vaak zitten wij ook gewoon samen in de woonkamer. Zij willen graag dat ik luister maar ik snap nog niet goed waarom dat nodig is. Ik leer wel snel bij en ik denk dat ik binnenkort wel begrijp wat mijn plaats in heel dit “gezin” gedoe is. Ik hoop dat mijn broertjes en zusjes ook op zo’n leuke plaatsen terechtkomen.Groetjes uit Kortenaken,Atlas